woensdag 10 juni 2020

Rozen en vlierbloesem

De geur van rozen kan zo heerlijk bedwelmend zijn!
Maar wist je dat rozen ook zalvend zijn voor de ziel?
Als je ruikt aan een roos, dan zal je merken dat dit je rustig maakt en stilte brengt in je hoofd. 
Er gaat een vorm van troost uit van rozen. Als je verdriet hebt of rouwt om een geliefde, dan is de geur van rozen, in de vorm van verse bloemen of (de erg kostbare) etherische olie als een warme, troostende deken die je om je heen slaat. 
Rozen hebben een verzachtend en herstellend effect op het zenuwstelsel. 
Zowel de bloemen als de rozenbottels zitten boordevol antioxidanten en voedingsstoffen. 
Hierdoor heeft de roos ook een vitaliserend effect op het lichaam en helpt ze om vermoeidheid te bestrijden.



Om deze fantastische eigenschappen te kunnen benutten, besloot ik om met bloemen van Rosa rugosa twee bereidingen te maken: een zomerse rozensiroop en een rozenlikeur.


Ik deel hier graag mijn werkwijze voor de rozensisoop:

Pluk genoeg rozen om een glazen bokaal mee te vullen.
Leg de rozen eerst eventjes op een propere handdoek zodat kleine kriebeldiertjes nog kunnen ontsnappen. Doe de rozen (knoppen mogen er ook bij) in de gesteriliseerde, glazen bokaal. 
Ik steriliseer mijn (propere, gewassen) glazen bokalen in de oven op 150°C gedurende 15 minuten. Gemakkelijk en heel efficiënt! 
Doe er een in schijfjes gesneden, biologische citroen bij en overgiet met water tot aan de rand van de bokaal. Sluit af en zet de bokaal op een zonnige plek weg. 
Het is prachtig om te zien hoe de kleur langzaam verandert in een haast fluo roze!
Na twee dagen, als de rozen hun inhoudsstoffen hebben afgegeven en bruin beginnen te worden, zeef je de bloemen en de citroen uit de vloeistof door een neteldoek of door een propere keukenhanddoek.
Zorg ervoor dat je de vloeistof er zoveel mogelijk uitwringt, des te meer helende stoffen en smaakstoffen voeg je toe aan je siroop.
Meet in een maatbeker hoeveel vloeistof je precies hebt en voeg er de helft suiker of honing aan toe. 
Bijvoorbeeld voor 500 ml vloeistof  voeg je 250 g suiker of honing aan toe. 
Breng dit in een pannetje aan de kook, roer tot de suiker of honing is opgelost en giet de siroop in een fles. In de koelkast blijft deze siroop zeker enkele maanden goed.
Deze siroop proeft en ruikt echt naar rozen en is een heerlijke toevoeging aan een glas bruiswater... of champagne!

De rozenlikeur maakte ik door rozen in een gesteriliseerde, glazen bokaal te doen samen met vloeibare acacia honing en cognac van 40°C. Door de alcohol worden andere inhoudsstoffen uit de bloemen gehaald dan door de waterextractie. Je zou dit ook een alcoholtinctuur kunnen noemen, maar dan wel een héél lekkere!
De bokaal staat nu nog enkele weken op het aanrecht te trekken. Begin juli, na 6 weken trekken, zeef ik de vloeistof door een neteldoek en dan is de rozenlikeur klaar voor gebruik: een 20-tal druppeltjes per keer in een glas water als je hem bij bepaalde klachten wil gebruiken of gewoon een klein likeurglaasje omdat het zo lekker is!


Ook de vlierbloesems geuren fantastisch deze tijd van het jaar. Mmm... het is één van mijn lievelingsgeuren. Wanneer de vlierstruik in bloei begint te komen, stop ik er steevast bij om aan de bloesem te ruiken.
Naar jaarlijkse gewoonte maakte ik van vlierbloesem enkele flessen siroop volgens dezelfde wijze als ik hierboven beschreven heb. 



Naast vlierbloesemsiroop kan je nog veel meer bereidingen maken met vlierbloesem. 
Ik zorg ervoor dat ik steeds gedroogde vlierbloesem in huis heb omdat dit niet alleen heel lekker is in zelfgemaakte theesamenstellingen maar bijvoorbeeld ook heel goed is om in te zetten bij griepachtige toestanden.
En natuurlijk zorg ik er ook voor dat ik nog heel veel bloesems laat hangen aan de vlierstruik zodat ik in de nazomer vlierbessensiroop kan maken!


woensdag 3 juni 2020

Zomer en een nieuw begin!



Schoorvoetend, aarzelend en een tikkeltje onzeker zet ik mijn eerste stapjes om deze blog nieuw leven in te blazen...
Ik ben er lange tijd tussenuit geweest, veel te lang. Omdat ik helemaal geen 'computerkrak' ben, kost het mij veel tijd om uit te zoeken hoe alles precies werkt: hoe voeg ik ook alweer een foto in? Hoe pas ik het lettertype aan? Hoe verander ik de layout van mijn blog? 
'Vereenvoudigen' is daarbij mijn codewoord! 


En wat heb ik in hemelsnaam mee te delen aan de wijde wereld?! Niet veel bijzonders, vrees ik. Je hoeft hier geen diepzinnigheden te verwachten. Geen filosofische uiteenzettingen. Geen creatieve handleidingen, geen 'wauw' foto's, geen reisverslagen naar verre, avontuurlijke bestemmingen,... 
Ik richt mijn aandacht op de kleine, eenvoudige dingen rondom mij. 
Die geven mij de meeste voldoening.
Ik kan heel erg genieten van de natuur die nu, begin juni, al op een zomers hoogtepunt lijkt te zijn,
van een wandeling langs een bloemenweide,


of door de bossen,


of langs een klein riviertje (waar helaas momenteel veel te weinig water in staat).
De natuur geeft mij energie. 
Laat ik daar maar mijn eerste blogje mee afsluiten.
Hopelijk tot heel snel!

vrijdag 13 januari 2017

Maak zelf je eigen patchwork placemates

Nog eens nieuws op deze 'blog op rust'! Dat is lang geleden, hè. Ik wil hier met jullie (en speciaal voor Cathy!) delen hoe ik patchwork placemates maak zoals de deze: 


Want dat is namelijk helemaal niet moeilijk of ingewikkeld en heel leuk om te doen! 
Begin maar vast een vijftal mooie, bij elkaar passende stofjes uit te zoeken. Uit ieder lapje moet je een rechthoek kunnen knippen op de maat van je placemate + 4 cm extra langs de 4 zijden. 

Stap 1:
Knip 5 rechthoeken en leg ze met de bovenzijde naar onder netjes op elkaar. Kies of je schuine blokken of rechte (zoals de placemates hierboven) wilt en duidt dit aan met potlood lijnen. Je verdeelt je rechthoeken met andere woorden in 5 blokken, zoveel blokken als dat je stofjes hebt.

Stap 2:
Knip door de 5 stoflagen heen en volg daarbij zo nauwkeurig mogelijk de potloodlijnen. Nu kan je beginnen puzzelen!

Stap 3:
Puzzel tot je 5 placemates bij elkaar hebt met alle verschillende stofjes. Die onderdelen stik je, zoals bij patchwork, aan elkaar met een naadtoeslag van een 0,5 cm. De naadtoeslag aan de achterkant strijk je naar 1 kant. Nu is je bovenstof klaar! 
De achterkant van de bovenstof ziet er nu zo uit:


Stap 4:
Als tussenvoering gebruik ik zelf graag een (oud) flanellen laken. Knip 5 rechthoeken die iets groter zijn dan de maat van je placemate (bijknippen kan nadien nog).

Stap 5:
Leg de bovenstof met de goede kant naar boven op de flanellen lap.  Speld vast. Stik elke naad door. 


Stap 6:
Voor de onderkant van de placemate gebruik je best een wat stevigere stof, bijvoorbeeld afkomstig van een oud tafellaken. Ja, ja, deze placemates zijn ideaal om allerlei stoffen te recycleren!
Knip opnieuw 5 rechthoeken uit de stof, deze keer op maat van de bovenstof-met-voering. Leg de bovenstof met de goede kant naar beneden op de goede kant van de onderstof en speld vast.


Stap 7:
Stik rondom de placemate maar laat hierbij een keeropening van een 10-tal cm aan de zijkant. Keer binnenste buiten en strijk het geheel.

Stap 8:
De finishing touch! Stik rondom op een 0,5 cm en stik daarbij de keeropening netjes dicht. 


Stap 9:
Geniet van je eigen unieke, handgemaakte creatie! Dek de tafel (of laat iemand anders dit doen) met je placemates en wees trots op jezelf...

Zo, ik hoop dat mijn stappenplan duidelijk is? Stel gerust vragen of geef opmerkingen of aanvullingen naar believen.
Heel veel plezier met het maken van de placemates en laat het me weten als je ze zelf gemaakt hebt!

Fijn weekend!


dinsdag 30 augustus 2016

Zomerlezen



Ik ben dol op boeken. Allerlei boeken: romans, kookboeken, creaboeken, weetjesboeken,... Soms ga ik 's middags tijdens mijn lunchpauze even langs bij de plaatselijke boekenwinkel gewoon om tussen de boeken te zijn. En de bib! Gelukkig dat er bibliotheken bestaan of ik kocht mij arm aan boeken! Ik geef eerlijk gezegd liever geld uit aan een boek dan aan nieuwe kleren. Nu moet ik ook zeggen dat de boeken die ik koop, meestal informatieve boeken zijn en ik romans meestal leen in de bib. Om de eenvoudige reden dat ik de informatieve boeken keer op keer wil kunnen vastpakken om iets op te zoeken of gewoon bij weg te dromen. Een roman lees ik zelden meer dan één keer. Maar er ligt er wel telkens (minstens) één op mijn nachtkastje. Op vakantie lees ik net iets meer dan thuis en de volgende boeken zijn wat mij betreft echte aanraders! 



'Een vlaag van waanzin' van de Nederlandse schrijfster Corine Hartman is gebaseerd op een waargebeurd familiedrama. Het staat gecatalogeerd als 'thriller' maar ik vond het eerder een psychologisch drama... Het gaat over een welgesteld gezin dat ogenschijnlijk alles heeft om gelukkig te zijn, maar het echtpaar, Anthonie en Romée, kent huwelijksproblemen die op een dag fataal aflopen... Mooi geschreven maar triestig verhaal.



'De geschiedenis van de bijen' van de Noorse schrijfster Maja Lunde heeft mij diep geraakt. Het is zo'n mooi en aangrijpend verhaal! Het boek volgt de levens van drie mensen in een verschillend tijdperk die alledrie iets met bijen te maken hebben. Het doet je eens te meer beseffen hoe belangrijk bijen zijn voor het voortbestaan van de planten en gewassen en, bij uitbreiding, ook de hele mensheid. Het is bijzonder knap geschreven, heel meeslepend. Een echte aanrader!



Een ander prachtig en meeslepend boek was, vond ik, 'De vlamberken' van Lars Mytting, eveneens een Noorse schrijver. Deze roman vertelt de geschiedenis van een Noorse familie over verschillende generaties heen en tegen de achtergrond van belangrijke gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis. Ik hou van boeken met een stukje geschiedenis erin verweven. Ik vind het altijd fijn om iets bij te leren en geschiedenis heeft mij al van jongs af aan geïnteresseerd. 
Als ik een boek goed vind, kan ik er moeilijk in stoppen en als de laatste bladzijde is aangebroken, voelt het alsof ik afscheid moet nemen van een vriend... Dat gevoel had ik ook bij dit boek.



Het laatste boek dat ik gelezen heb, is het boek: 'Ik heet Lucy Barton' van de Amerikaanse schrijfster Elizabeth Strout.
Het is een klein, fijn boekje dat over menselijke relaties gaat, Lucy's gezin van herkomst en de grote impact die dit gezin heeft op haar verdere leven. Het toont de kwetsbaarheid van het leven en staat vol pareltjes van zinnen. Kortom, ook een aanrader!

Welke boeken kunnen jullie mij aanraden? Zijn er boeken die een diepe indruk op jullie hebben nagelaten of van welk(e) boek(en) hebben jullie heel erg genoten?

Groetjes!
Hilde

zondag 21 augustus 2016

Ryðrauð vest

Deze IJslandse vest, Ryðrauð of Rusty cardigan genaamd, is sinds vandaag he-le-maal af! 
Het breien op rondbreinaalden ging op zich best wel goed vooruit, maar het doorknippen van de trui vooraan ('steeking' in het Engels) om er een vest van te maken, schrok mij erg af. Daardoor bleef de vest nog 1,5 maand liggen. Maar aangezien het toch geen weer is voor een warme, wollen vest zat ik daar niet heel hard mee in. 


Maar deze week begin ik terug te werken na een lange, zalige schoolvakantie en ik weet uit ervaring hoe het dan gaat. Druk, druk, druk en voor ik het weet is het alweer herfst...



Dit weekend was ik alleen thuis en bleek het de geschikte moment om aan het knip-ding te beginnen... Ik vond het onwaarschijnlijk stresserend om te doen en als mijn man thuis was geweest en mij op dat moment had gevraagd: 'lukt het, schatje?', dan weet ik niet wat er gebeurd zou zijn, ha, ha!



Voor alle duidelijkheid: je knipt niet zomaar ineens in je breiwerk. Zoals je hierboven kan zien, breide ik in het midden telkens 2 steken averechts. Vooraleer te knippen, stikte ik met de naaimachine langs weerszijden van deze 2 steken met een duidelijk zichtbare, lichte kleur draad. Wat ik niet had gedaan, was boven en onder de draad fatsoenlijk vastzetten met de naaimachine en dit koste me nadien het nodige zweet... Het is namelijk zo dat breiwerk waarin je verticaal knipt niet zo gemakkelijk kan loslaten omwille van de structuur van het weefsel, maar wel horizontaal, dus boven en onderaan... Terwijl ik de boorden breide, zag ik de bovenste draad al loskomen: help! Snel, snel vastgenaaid met extra draad en oef, niks gebeurd!


Om nadien de geknipte naad netjes af te werken, naaide ik er met de hand deze Liberty biaisband over. 

Dit breiwerk was een hele uitdaging voor mij. Ik heb weinig ervaring met het inbreien van motieven. Bij deze vest moet je gelukkig telkens maar met twee kleuren werken, maar het is heel belangrijk dat je dezelfde spanning hanteert voor beide draden. Ik vind het bloempatroon trouwens echt prachtig! Knap patroon van Steinnun Birna Guðjónsdóttir! 
De wol die ik gebruikt heb, Plötulopi is héél apart: het is een ongesponnen, luchtige draad die bij het minste geringste breekt. Voorzichtig mee omgaan is de boodschap! Maar eens gebreid, is de wol sterk en stevig en luchtig en licht van gewicht!

Je kan dit gratis patroon op Ravelry terugvinden: Ryðrauð cardigan
De Plötulopi wol kocht ik online bij De Breiboerderij
De Liberty biaisband en de knoopjes vond ik bij Julija's shop in Antwerpen. Een snoepwinkel voor volwassenen, noem ik dit altijd! Zoveel moois! Zucht... Als ik hier maar eens de 'winkelkarkwis' mocht doen! 

Ben ik tevreden met mijn nieuwe vest? Ja, hoewel hij niet perfect is: de mouwen zijn wat ruim en aan de lange kant, helaas. Maar ik laat de pret hierdoor niet drukken. Ik weet dat 'op maat breien' altijd al het moeilijkste onderdeel van het breiproces is geweest voor mij, maar ik blijf hardnekkig proberen... Misschien dat ik dan op mijn tachtigste hèt perfect passende kledingstuk kan breien of...  misschien groeien mijn armen nog?!

Liefs,
Hilde

woensdag 17 augustus 2016