Woordeloze woensdag

Zomerlezen

Ik ben dol op boeken. Allerlei boeken: romans, kookboeken, creaboeken, weetjesboeken,... Soms ga ik 's middags tijdens mijn lunchpauze even langs bij de plaatselijke boekenwinkel gewoon om tussen de boeken te zijn. En de bib! Gelukkig dat er bibliotheken bestaan of ik kocht mij arm aan boeken! Ik geef eerlijk gezegd liever geld uit aan een boek dan aan nieuwe kleren. Nu moet ik ook zeggen dat de boeken die ik koop, meestal informatieve boeken zijn en ik romans meestal leen in de bib. Om de eenvoudige reden dat ik de informatieve boeken keer op keer wil kunnen vastpakken om iets op te zoeken of gewoon bij weg te dromen. Een roman lees ik zelden meer dan één keer. Maar er ligt er wel telkens (minstens) één op mijn nachtkastje. Op vakantie lees ik net iets meer dan thuis en de volgende boeken zijn wat mij betreft echte aanraders! 

'Een vlaag van waanzin' van de Nederlandse schrijfster Corine Hartman is gebaseerd op een waargebeurd familiedrama. Het staat gecatalogeerd als 'thriller' maar ik vond het eerder een psychologisch drama... Het gaat over een welgesteld gezin dat ogenschijnlijk alles heeft om gelukkig te zijn, maar het echtpaar, Anthonie en Romée, kent huwelijksproblemen die op een dag fataal aflopen... Mooi geschreven maar triestig verhaal.

'De geschiedenis van de bijen' van de Noorse schrijfster Maja Lunde heeft mij diep geraakt. Het is zo'n mooi en aangrijpend verhaal! Het boek volgt de levens van drie mensen in een verschillend tijdperk die alledrie iets met bijen te maken hebben. Het doet je eens te meer beseffen hoe belangrijk bijen zijn voor het voortbestaan van de planten en gewassen en, bij uitbreiding, ook de hele mensheid. Het is bijzonder knap geschreven, heel meeslepend. Een echte aanrader!

Een ander prachtig en meeslepend boek was, vond ik, 'De vlamberken' van Lars Mytting, eveneens een Noorse schrijver. Deze roman vertelt de geschiedenis van een Noorse familie over verschillende generaties heen en tegen de achtergrond van belangrijke gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis. Ik hou van boeken met een stukje geschiedenis erin verweven. Ik vind het altijd fijn om iets bij te leren en geschiedenis heeft mij al van jongs af aan geïnteresseerd. 

Als ik een boek goed vind, kan ik er moeilijk in stoppen en als de laatste bladzijde is aangebroken, voelt het alsof ik afscheid moet nemen van een vriend... Dat gevoel had ik ook bij dit boek.

Het laatste boek dat ik gelezen heb, is het boek: 'Ik heet Lucy Barton' van de Amerikaanse schrijfster Elizabeth Strout.

Het is een klein, fijn boekje dat over menselijke relaties gaat, Lucy's gezin van herkomst en de grote impact die dit gezin heeft op haar verdere leven. Het toont de kwetsbaarheid van het leven en staat vol pareltjes van zinnen. Kortom, ook een aanrader!

Welke boeken kunnen jullie mij aanraden? Zijn er boeken die een diepe indruk op jullie hebben nagelaten of van welk(e) boek(en) hebben jullie heel erg genoten?

Groetjes!

Hilde

Ryðrauð vest

Deze IJslandse vest, Ryðrauð of Rusty cardigan genaamd, is sinds vandaag he-le-maal af! 

Het breien op rondbreinaalden ging op zich best wel goed vooruit, maar het doorknippen van de trui vooraan ('steeking' in het Engels) om er een vest van te maken, schrok mij erg af. Daardoor bleef de vest nog 1,5 maand liggen. Maar aangezien het toch geen weer is voor een warme, wollen vest zat ik daar niet heel hard mee in. 

Maar deze week begin ik terug te werken na een lange, zalige schoolvakantie en ik weet uit ervaring hoe het dan gaat. Druk, druk, druk en voor ik het weet is het alweer herfst...

Dit weekend was ik alleen thuis en bleek het de geschikte moment om aan het knip-ding te beginnen... Ik vond het onwaarschijnlijk stresserend om te doen en als mijn man thuis was geweest en mij op dat moment had gevraagd: 'lukt het, schatje?', dan weet ik niet wat er gebeurd zou zijn, ha, ha!

Voor alle duidelijkheid: je knipt niet zomaar ineens in je breiwerk. Zoals je hierboven kan zien, breide ik in het midden telkens 2 steken averechts. Vooraleer te knippen, stikte ik met de naaimachine langs weerszijden van deze 2 steken met een duidelijk zichtbare, lichte kleur draad. Wat ik niet had gedaan, was boven en onder de draad fatsoenlijk vastzetten met de naaimachine en dit koste me nadien het nodige zweet... Het is namelijk zo dat breiwerk waarin je verticaal knipt niet zo gemakkelijk kan loslaten omwille van de structuur van het weefsel, maar wel horizontaal, dus boven en onderaan... Terwijl ik de boorden breide, zag ik de bovenste draad al loskomen: help! Snel, snel vastgenaaid met extra draad en oef, niks gebeurd!

Om nadien de geknipte naad netjes af te werken, naaide ik er met de hand deze Liberty biaisband over. 

Dit breiwerk was een hele uitdaging voor mij. Ik heb weinig ervaring met het inbreien van motieven. Bij deze vest moet je gelukkig telkens maar met twee kleuren werken, maar het is heel belangrijk dat je dezelfde spanning hanteert voor beide draden. Ik vind het bloempatroon trouwens echt prachtig! Knap patroon van Steinnun Birna Guðjónsdóttir! 

De wol die ik gebruikt heb, Plötulopi is héél apart: het is een ongesponnen, luchtige draad die bij het minste geringste breekt. Voorzichtig mee omgaan is de boodschap! Maar eens gebreid, is de wol sterk en stevig en luchtig en licht van gewicht!

Je kan dit gratis patroon op Ravelry terugvinden: Ryðrauð cardigan

De Plötulopi wol kocht ik online bij De Breiboerderij

De Liberty biaisband en de knoopjes vond ik bij Julija's shop in Antwerpen. Een snoepwinkel voor volwassenen, noem ik dit altijd! Zoveel moois! Zucht... Als ik hier maar eens de 'winkelkarkwis' mocht doen! 

Ben ik tevreden met mijn nieuwe vest? Ja, hoewel hij niet perfect is: de mouwen zijn wat ruim en aan de lange kant, helaas. Maar ik laat de pret hierdoor niet drukken. Ik weet dat 'op maat breien' altijd al het moeilijkste onderdeel van het breiproces is geweest voor mij, maar ik blijf hardnekkig proberen... Misschien dat ik dan op mijn tachtigste hèt perfect passende kledingstuk kan breien of...  misschien groeien mijn armen nog?!

Liefs,

Hilde

Woordeloze woensdag

Eén foto, geen woorden. Gewoon een koestermoment uit de week...

Wollig

Ik kocht de voorbije week 3 kg ruwe schapenwol bij een schapenboer. 

Er werd mij aangeraden om de wol 'in het vet' te spinnen zonder ze eerst te wassen. Het schijnt dat wol gemakkelijker spint als er nog wolvet of lanoline in zit, maar deze schapen waren nat geschoren omwille van het slechte weer in juni en de wol was nog (steeds) niet echt droog. Hij zag geel en was naar mijn gevoel te vies om binnen in huis te spinnen. 

Bovendien bleek na een proefspinsel dat ik met de ruwe wol niet echt een mooie, dunne draad kon spinnen. 

Dus besloot ik de wol eerst grondig te reinigen. Nu vind je hierover wel wat informatie op het internet, maar de ene doet het zus, de andere zo... Ik kon er niet echt één lijn in vinden, dus haalde ik overal uit wat mij wel zinvol leek en ging ik als volgt te werk:

1) ik spoelde de wol een eerste keer uit in een grote plastic box met veel water. Omdat het water al meteen erg vuil zag, ververste ik het water en liet de wol buiten nog een nacht staan trekken.

2) de volgende dag haalde ik de wol uit het water en kneep hem voorzichtig uit (nooit wringen om vilten te voorkomen!).

3) ik deed de wol, portie per portie, in de wasbak (met zeefje over de afvoer!) met het heetst mogelijke kraantjeswater met wat afwasmiddel. Na een half uur à drie kwartier (het water mag niet volledig afkoelen anders zet het vuil en het vet zich opnieuw vast aan de wol) uitspoelen in proper water (drie maal). 

4) Tot slot de wol uitknijpen en in een kussensloop doen die je kort centrifugeert in de wasmachine (8 minuten op 900 toeren bleek ideaal).

Uiteindelijk was dit het resultaat: een droogrek vol propere wol! Aandachtspuntje: Wol mag je nooit in de zon laten drogen.

Eenmaal de wol droog is, volgt er nog een leuk klusje: de wol uitpluizen tot wolkjes om zo de laatste strootjes en eventueel vervilte stukjes te verwijderen.

En dan is de wol klaar om te kaarden en te spinnen. Of eerst te verven en daarna te spinnen, of...

Ik weet in elk geval wat te doen de komende tijd! :)

Lieve groeten,

Hilde

Spinnen

En neen, dan bedoel ik in geen geval de achtpotige diertjes, maar wel het spinnen van wol! 
Dit is bij mij meer dan ooit uitgegroeid tot een passie. Sinds een dik half jaar spin ik heel regelmatig, vaak dagelijks, op mijn oude louet look-alike spinnenwiel. Ik vind het heel rustgevend en het fijne is dat het ook steeds beter lukt om een dunne, gelijkmatige draad te spinnen, juist doordat ik het regelmatig oefen.

Hierboven zie je mijn spinnenwiel en mijn twijnrekje, heel eenvoudig gemaakt van een kartonnen doos en breinaalden: het werkt prima! 

Wat ook heel leuk is, is om je zelfgesponnen wol (en een lapje vilt, zijde, katoen, een restje kant,...) te verven, liefst met verfstoffen uit de natuur. O, wat is er een wereld voor mij open gegaan op dat vlak! Zooo boeiend! 

Het begint bij het verzamelen van de planten, een heel toffe bezigheid. Hoe het verder in zijn werk gaat, haalde ik voor een groot deel uit onderstaande boeken:

Deze boeken hebben mij al veel bijgebracht en kan ik van harte aanbevelen als je meer te weten wil komen over het verven met planten:

'Wild color' van Jenny Dean (engelstalig)

'Eco colour' van India Flint (engelstalig)

'Eco-vilt' van Anja Schrik (nederlandstalig)

Ze zijn alledrie super interessant en prachtig vormgegeven.

Binnenkort ga ik experimenteren met indigo: 

Dit is Japanse indigo (Persicaria tinctoria of Polygonum tinctorium) die ik heb opgekweekt uit zaad. Verven met indigo is iets apart, want het vraagt een heel andere werkwijze. Je maakt een 'indigovat'. Ik ben benieuwd en kijk al uit naar de blauwen die hopelijk uit mijn verfpot zullen verschijnen!
Alle tips zijn welkom! 

Lieve groeten, 

Hilde

Augustus en een overheerlijk recept

Gisteren ben ik met onze hond gaan wandelen in mijn (ons) lievelingsbos. Het was heerlijk weer en we genoten er allebei van om rustig rond te struinen, te kijken, te ruiken en dingen te verzamelen.

Wat vliegt de tijd toch!

De eerste tekenen van de herfst zijn reeds stilaan merkbaar. Kijk maar naar de oranjerode kleur van de  lijsterbessen. Eerder deze week zag ik de eerste pompoenen al te koop liggen langs de straatkant. En de braambessen worden steeds rijper en rijper. Uiteraard had ik een potje meegebracht om te vullen. Uit het wild verzamelen of oogsten is één van de dingen die ik het liefste doe. Of het nu om vruchten, bessen, kruiden of bloemen gaat. Zou mijn oerinstinct van verzamelaar dan naar boven komen?

Dat de tijd snel gaat, is ook te merken op deze blog... Wat is het lang geleden dat ik nog eens een bericht postte! Hoog tijd om daar verandering in te brengen. Excuses zoeken doe ik niet. Beloftes maken dat ik vanaf nu regelmatig zal bloggen evenmin (zelfkennis is het begin van alle wijsheid...). Misschien is het hier zo stil doordat ik het laatste jaar regelmatig foto's post op Instagram. Want ja, beelden verzamelen en bewaren doe ik ook heel graag.  

Een Atalanta vlinder die bereid was om te poseren voor mijn fototoestel... Neergestreken op het wilgeroosje, mijn lievelingsbloem van het moment.

Onderweg naar huis kocht ik bij de appelboer lekkere, knapperige Jonagold appels en eenmaal thuis maakte ik samen met de braambessen deze overheerlijke crumble.

Hier volgt het recept dat ik enkele jaren geleden kreeg van een vriendin en dat oorspronkelijk van Piet Huysentruyt afkomstig is.

Recept voor crumble met appels en braambessen

Benodigdheden:

• 3 appels
• braambessen 
• 150 gram bloem
• 150 gram suiker
• 100 gram boter (type Solo of Alpro bakken en braden)
• 4 speculaaskoekjes
• 4 eetlepels suiker
• 4 eetlepels amandelpoeder

Bereiding:

• meng de bloem, suiker, boter en de verbrokkelde speculaas (tip: doe ze in een plastic zak en ga hier met de deegrol over om ze gemakkelijk te verkruimelen) tot een kruimelig deeg
• schil de appels en snijd ze in blokjes van 1 cm
• meng de appels met de braambessen, de 4 lepels suiker en de 4 lepels amandelpoeder en doe dit mengsel in een vuurvaste ovenschaal
• overstrooi het geheel rijkelijk met het kruimeldeeg
• zet gedurende 20 minuten in een oven van 180°C

Ik vind dit een overheerlijk fruitdessert, om duimen en vingers bij af te likken! Ook lekker en extra feestelijk met een bolletje vanille ijs erbij, mmm...

Lieve groeten,

Hilde